Polityka ochrony środowiska
W trosce o otaczające nas środowisko naturalne i jego ograniczone zasoby gmina przyjęła politykę ekologiczną opartą na idei zrównoważonego rozwoju, oznaczającego rozwój społeczno-gospodarczy w harmonii i zgodzie z uwarunkowaniami środowiskowymi, zapewniający równowagę ekologiczną oraz zachowanie zdolności przyrody do samoregulacji.
Program Ochrony Środowiska dla Gminy Kamienica Polska do 2024 roku z perspektywą do 2030 roku
Cele i kierunki działań długoterminowej polityki ochrony poszczególnych zasobów środowiska w Gminie Kamienica Polska:
1. Wdrożenie systemu racjonalnej gospodarki odpadami.
Naczelną zasada w zakresie gospodarki odpadami jest „likwidacja zanieczyszczeń u źródła”, czyli obowiązek zapobiegania powstawaniu odpadów. W przypadku braku możliwości wyeliminowania powstawania odpadów należy ograniczyć ilość i ich negatywne oddziaływanie na środowisko, zapewniając zgodny z zasadami ochrony środowiska odzysk. Ważnym wymogiem prawnym jest również konieczność ograniczania ilości odpadów biodegradowalnych kierowanych do składowania. Składowaniu powinny podlegać wyłącznie te odpady, których unieszkodliwianie w inny sposób jest niemożliwe ze względów technologicznych.
Główne kierunki działań podejmowanych przez gminę w zakresie gospodarki odpadami:
- Organizacja systemu selektywnej zbiórki odpadów,
- Ograniczenie ilości odpadów biodegradowalnych w strumieniu odpadów komunalnych,
- Wydzielenie odpadów niebezpiecznych ze strumienia odpadów komunalnych.
2. Poprawa jakości wód powierzchniowych, ochrona wód podziemnych i racjonalna gospodarka zasobami wodnymi.
Zarządzanie zasobami wodnymi stanowi jeden z kluczowych obszarów decydujących o rozwoju regionu i jakości życia. Do realizacji celu długoterminowego w zakresie ochrony i racjonalnej gospodarki zasobami wodnymi gmina zdefiniowała następujące główne kierunki działań:
- Zapewnienie wysokiej jakości wody do picia, oszczędne gospodarowanie wodą,
- Przywrócenie jakości wód powierzchniowych (wg wskaźników fizykochemicznych, biologicznych i ekologicznych) do stanu wynikającego z planowanego ich użytkowania oraz potrzeb związanych z ich funkcjami ekologicznymi,
- Wyeliminowanie punktowych, liniowych i obszarowych źródeł zanieczyszczeń wód podziemnych,
- Ochrona przeciwpowodziowa realizowana w szczególności przez program małej retencji.
Z uwagi na dużą wrażliwość i podatność na degradację antropogeniczną środowiska wodnego (chroniona zlewnia górnej Warty, obszar Głównych Zbiorników Wód Podziemnych) ochrona zasobów i jakości wód powierzchniowych i podziemnych stanowi priorytetowy kierunek ochrony środowiska.
3. Poprawa jakości powietrza atmosferycznego.
Główne kierunki działań podejmowanych przez gminę w zakresie poprawy jakości powietrza atmosferycznego:
- Redukcja niskiej emisji oraz zmniejszenie energochłonności obiektów,
- Promowanie wykorzystania alternatywnych źródeł energii cieplnej,
- Minimalizacja uciążliwości ruchu komunikacyjnego.
Źródłem niskiej emisji są lokalne kotłownie grzewcze opalane paliwami stałymi głównie węglem kamiennym i koksem, często złej jakości. Redukcja emisji wymaga podjęcia przez gminę działań promocyjnych i edukacyjnych oraz zastosowanie bodźców ekonomicznych.
Znaczące uciążliwości powodowane są również ruchem komunikacyjnym na drodze krajowej DK 1, prowadzącej ruch tranzytowy ze znacznym udziałem pojazdów klasy ciężkiej. Możliwości ograniczenia uciążliwości DK 1 w zakresie emisji zanieczyszczeń dotyczą praktycznie rozwiązań technicznych pojazdów (modernizacja taboru, rygorystyczne przestrzeganie właściwego stanu technicznego pojazdów, wyeliminowanie benzyny zawierającej ołów) i układu komunikacyjnego (modernizacja nawierzchni, prawidłowe rozwiązania układu komunikacyjnego pozwalające na płynną jazdę). Natomiast możliwości ograniczenia uciążliwości w zakresie rozprzestrzeniania zanieczyszczeń obejmują prawidłowe zagospodarowanie pasów przydrożnych tj. ukształtowanie systemu zieleni o charakterze izolacyjnym pełniącej funkcję filtra biologicznego.
4. Racjonalne użytkowanie zasobów glebowych i wykorzystanie zasobów złóż.
Racjonalne użytkowanie zasobów glebowych oznacza zagospodarowanie gleb w sposób odpowiadający ich przyrodniczym walorom i klasie bonitacji. Forma ich zagospodarowania oraz kierunki i intensywność produkcji winny być dostosowane do naturalnego, biologicznego potencjału gleb.
Gmina określa następujące kierunki działań w zakresie ochrony gleb:
- Ochronę zasobów gleb preferowanych do użytkowania rolniczego i leśnego przed przeznaczeniem ich na cele nierolnicze i nieleśne,
- Ochronę przed degradacją naturogeniczną i antropogeniczną,
- Rekultywację gleb zdegradowanych.
Ochrona zasobów kopalin realizowana będzie poprzez prowadzenie racjonalnej gospodarki i najpełniejsze wykorzystanie eksploatowanych złóż, łącznie z wykorzystaniem kopalin towarzyszących i zagospodarowaniem nadkładu.
5. Ochrona i powiększanie zasobów przyrodniczych oraz kształtowanie harmonijnego krajobrazu.
Dla właściwego funkcjonowania środowiska przyrodniczego i ochrony naturalnych procesów przyrodniczych konieczne jest przyjęcie następujących głównych kierunków działań:
- Ochrona i renaturalizacja ciągów i pasm ekologicznych ze szczególnym uwzględnieniem dolin rzecznych,
- Ochrona i renaturalizacja ekosystemów szczególnie zagrożonych degradacją, przede wszystkim siedlisk leśnych i wodno-błotnych,
- Wykorzystanie w programach ochrony przeciwpowodziowej naturalnych zdolności retencyjnych środowiska przyrodniczego (dolin rzecznych, siedlisk wodno-błotnych).
6. Wzrost świadomości ekologicznej i aktywne uczestnictwo społeczności lokalnych w kształtowaniu i realizacji polityki ekologicznej.
Skuteczna realizacja polityki ekologicznej gminy uwarunkowana jest nie tylko regulacjami prawno-administracyjnymi ale w znacznym stopniu świadomością i postawami ekologicznymi społeczności lokalnej.
- Kształtowanie pełnej świadomości i budzenie zainteresowania społeczeństwa wzajemnie powiązanymi kwestiami ekonomicznymi, społecznymi, politycznymi i ekologicznymi,
- Umożliwienie każdemu człowiekowi zdobywania wiedzy i umiejętności niezbędnych do poprawy stanu środowiska,
- Tworzenie nowych wzorców zachowań, kształtowanie postaw, wartości i przekonań jednostek i społeczności, uwzględniających troskę o jakość środowiska.
