Zawada to nieduża miejscowość ze statusem sołectwa położona w zachodniej części gminy Kamienica Polska w województwie śląskim. Sąsiaduje bezpośrednio z: Wanatami, Zawisną i Rudnikiem Wielkim. Do sołectwa Zawada przynależy przysiółek Kolonia Klepaczka. Wieś posiada dogodną lokalizację, gdyż znajduje się w pobliżu drogi krajowej nr 1 (Warszawa-Katowice). Zamieszkiwana jest przez 718 mieszkańców (stan na dzień 31.12.2020) na powierzchni 4,73 km² (łącznie z przysiółkiem).
We wcześniejszych latach funkcjonowały dwie nazwy: Zawada I, obejmująca tereny za trasą DK-1 zwane Wancerzowem, należąca wówczas do parafii Poczesna, oraz Zawada II, ta bliższa Kamienicy Polskiej, po drugiej stronie rzeki Kamieniczki, która posiada młodszą metrykę. Od momentu przyłączenia do parafii Kamienica Polska i wprowadzenia nazw ulic istnieje tylko jedna Zawada.
Miejscowość oddzielona jest od Kamienicy Polskiej niewielkim kompleksem leśnym i rzeką Kamieniczką, przez którą prowadzą kładki. Zarówno część Zawady położone po drugiej stronie drogi krajowej nr 1, jak i ta znajdująca się bliżej Kamienicy, charakteryzują się podobnym układem zabudowy mieszkalnej. Przeważają domy jednorodzinne usytuowane wzdłuż głównych ulic. Dalsze okolice stanowią naturalny krajobraz, w którym dominują łąki, pola, użytki rolne oraz lasy. Na szczególną uwagę zasługują tereny archeologiczne znajdujące się na obszarze granicznym Zawady, Wanat i Kamienicy Polskiej, gdzie w przyszłości planuje się utworzyć zbiornik retencyjny. Warto również wspomnieć o ujęciu wód podziemnych - studni głębinowej o głębokości czynnej 363 metrów, która zaopatruje w wodę mieszkańców gminy.
Zawada posiada własna jednostkę Ochotniczej Straży Pożarnej, która funkcjonuje od 1953 roku oraz świetlicę śrdodowiskową.
Ulice Kolonii Klepaczka: Polna, Transportowa, Zielona.
Ulice Zawady: Akacjowa, Botaniczna, Długa, Krótka, Leśna.
Wieś Zawada swoją nazwę zawdzięcza karczmie „Zawada”, która dała początek wsi. Karczma znajdowała się tuż za przeprawą wodną usytuowaną na rzece Kamieniczce w pobliżu kapliczki w Romanowie. Istniejąca wówczas przeprawa dzieliła dwa organizmy terytorialne i państwowe: księstwo siewierskie, należące do książąt śląskich i królewszczyzny podległej starostwu olsztyńskiemu „po polskiej stronie”. Świadczy o tym dokument z 1341r. z czasów Kazimierza Wielkiego, dotyczący rozgraniczenia między Sulowem na Śląsku (obecnie część miasta Woźniki), a wsią królewską Rększowice. Nieznany jest dokładny rok powstania wsi, ale widniała ona już na starych mapach, także pruskich.
